ADHoeDan

11.10.2023

Vakantie Kroatië

Met de vakantie naar Dubai nog enigszins vers in het geheugen hadden we het ergens in april over een volgende bestemming. Daar hoefden we niet heel lang over na te denken, want Kroatië stond nog hoog op het lijstje. Maar naar welk gebied? Istrië viel af, te noordelijk en te ‘Nederlands’, iedereen gaat daar immers naartoe. We kozen voor Dalmatië en het volgende agendapunt was de accommodatie, weer een hotel of toch iets anders? Lastig, aangezien we ook niet echt vakantiehuisjesmateriaal zijn. Kamperen dan? Hm… Misschien leuk voor een weekend of weekje. Toch even gluren voor een kampeerplaats en al snel kwam er een vakantiepark voorbij met goede recensies. Dit park was ook voorzien van stacaravans in alle soorten en maten en het prijsverschil met een kampeerplaats was minimaal. Dan dus toch maar iets met stromend water en sanitair wat ons betreft. Het prijsverschil tussen de diverse stacaravans was dan wel weer groter. In zo’n park draait natuurlijk alles om de locatie. Hoe dichter bij zee, hoe duurder de hut werd. Uiteindelijk maar gewoon een keus gemaakt, het is doorgaans toch een grote treurnis.

Wat bij mij helemaal een jubelstemming veroorzaakte was dat we met de auto gaan, een toffe roadtrip van 1800 km! Maar… Met welke auto zouden we gaan? Losjes even wat voor- en nadelen vergeleken en voor de vorm nog een lootje getrokken. Het werd mijn auto en wat was ik daar blij mee! Het lootje trekken was eigenlijk voor de show, want wat bij mij heel erg meeweegt zijn de hoeveelheid piepjes in en rond de auto. Ook het zitcomfort speelt mee, maar is toch minder belangrijk. Mijn auto is voorzien van een enkel piepje, verwaarloosbaar. Ter info: als ik in de auto zit wil ik muziek horen en niets anders in verband met irritante afleiding en concentratieverlies. (Misschien is het een mooi onderwerp voor het volgende Schrijfsel; autorijden.)
De auto van Edwin is een kakofonie aan geluiden, het lijkt soms wel een circustent en zorgt voor halve hartverzakkingen. Dat zijn auto sneller kan laden, een hogere topsnelheid heeft en veel ruimer is weegt wat mij betreft dan toch minder zwaar.
De route werd wel in grote lijnen uitgezet, de laadstops hebben we niet gepland en we reden van de ene laadpaal naar de andere. Ook ideaal was dat we ’s nachts hebben gereden, zo konden we allebei wat hazenslaapjes doen. Tolvignetten werden geregeld en ook de Karawankentunnel van Oostenrijk naar Slovenië had ik geregeld. We bleken helemaal niet door de tunnel te gaan op de heenweg, dus waar die ingeving vandaan kwam weet ik niet…
Ook oppas voor de kudde was geregeld, er kwam iemand 2x per dag in huis om ze te kroelen en eten te geven. Zorgde voor een hoop rust, geen gedoe met pension etc. Qua kosten hoef je het helemaal niet te laten. Ter vergelijking: kosten pension, gemiddeld € 15,00 per dag per kat, versus 22 euro per dag per 4 katten. Ik heb het voor je uitgerekend: € 780,00 kost het pension, € 276,00 voor de oppas aan huis. Dat is snel verdiend!

De reis verliep voorspoedig; uitstekend gezelschap, lekkere muziek, snacktas was goed gevuld en er waren 0 problemen.
Mooi op tijd kwamen we in Trogir aan en in een mum van tijd werden we al naar ons tijdelijk onderkomen gebracht. Dat tijdelijk onderkomen bleek een scheefstaande, krakende en wiebelende stacaravan te zijn in de sloppenwijk van het park: naast het parkeerterrein (wat dan wel weer helemaal prima was) en gegroepeerd met meer treurig uitziende stacaravans.
Noemenswaardig om te vermelden is dat het een zogenaamde ‘terrassencamping’ was en wij helemaal bovenaan zaten (je weet wel, iets met locatie i.c.m. prijs). Helemaal naar beneden om te zwemmen en dat is niet het ergste, we moesten aan het eind van de dag ook weer helemaal naar boven. Qua conditie zijn we er wel iets op vooruitgegaan!

We zijn geen vakantieparkgangers, dus we kwamen uiteraard slecht beslagen ten ijs. Blijkbaar is het heel nuttig om dingen van huis mee te nemen. Denk bijvoorbeeld aan hand- en theedoeken, afwasborstel, koffiefilters, vaatje zout, etc. Het park beschikte over een supermarkt van een behoorlijk formaat, dus nadat we eerst even hebben geplonsd in het zwembad haalden we de noodzakelijke dingen (koffie!). Ik weet niet of iemand bekend is met het fenomeen ‘campingsupermarkt’, maar gezien de prijzen hebben we bijna een 2e hypotheek moeten afsluiten. We hebben meer dan € 20,00 betaald voor een kleinverpakking koffie, 100 koffiefilters (zoveel koffie drinken we nou ook niet) en nog wat ander klein grut. Het voelde alsof er een rib uit mijn lijf werd gerukt.
Ik had gelezen in het kampregelement dat er niet op gas mocht worden gebarbecued, dus ik had op het laatste moment nog zo’n elektrisch grilldingapparaat van Cadac gekocht. Bij aankomst op het park zagen we al snel overal gasflessen staan. Zucht… Maar eerlijk is eerlijk, we hebben veel plezier gehad van het ding.

Een nadeel van zo’n low-budgethut dat je ZELF MOET AFWASSEN EN KOFFIEZETTEN. Ik als verwend nest ben dat natuurlijk niet gewend. Het koffie zetten ging nog wel (al gaat een volgende keer gewoon de koffiemachine mee), maar dat afwassen is en blijft geen hobby. Mede dankzij de beperkte ruimte en mijn talent om overal spullen en kleren neer te gooien zag onze hut er binnen 2 dagen uit als een studentenhuis. Oh, en qua afmetingen houdt het helemaal niet over. Alle deuren in de hut zijn qua breedte gehalveerd waardoor je dus een soort van schuin en overdwars naar een ander vertrek kon. Omdat de hut schuin afliep voelde het alsof ik op een boot liep, ik had de neiging om mij vanwege de deining overal aan vast te houden. Wel was er een fijne veranda, zag het er van binnen netjes uit en bevatte de hut ook nog eens airco.
Ik schreef een paar zinnen geleden dat de volgende keer de koffiemachine meegaat, maar Edwin en ik hebben elkaar plechtig beloofd dat we nooit meer naar een vakantiepark gaan. De afspraak hebben we officieel toegevoegd aan de huwelijkse voorwaarden.

Bij het zwembad hadden we al gauw een favoriet plekje. Gelukkig ook hier geen menigte die bedjes reserveerde, er was altijd plek. In tegenstelling tot de vakantie in Dubai waren er hier wel een hoop Nederlanders en Duitsers. Echt, als ratten uit holen kwamen ze tevoorschijn. Een irritante eigenschap van veel Nederlanders is dat ze op vakantie andere Nederlanders opzoeken. Waar die gewoonte vandaan komt is mij een raadsel… Dus elke keer als ik Nederlanders in de buurt hoorde fluisterde ik: “Sssstttt! Nederlanders!” Treurig genoeg maakte ik 1x een fout. Er zaten Nederlanders in de buurt en ik dacht dat de vrouw van het duo wat tegen mij zei. Beleefd als ik ben gaf ik antwoord. Ze bleek het niet tegen mij te hebben, maar vervolgens kwam ik er niet meer vanaf. Gelukkig voor ons vertelden ze dat ze de volgende dag zouden vertrekken. Opgelucht haalde ik adem, want ik was doodsbenauwd dat we de rest van de vakanties ‘besties’ zouden worden.

Als je in je omgeving verteld waar je naartoe gaat op vakantie dan vliegen de gratis tips je om de oren. “Oh, het is zo mooi daar! Je moet naar de watervallen, je moet naar die oude stadjes, je moet…” Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik vlekken in mijn nek krijg van het woord ‘moet’ en dat ik dan vooral heel dwars het juist niet ga doen. Lang verhaal kort, we hebben ons naar Trogir en Split gesleept. Mooie stadjes en blij dat we het hebben gezien. We zijn zelfs 2x naar Trogir geweest, want ik was jarig! We daar heerlijk gegeten (ongeveer 2 kilo vlees) en tegen mijn principes in hebben we buiten gezeten zodat we ook ongegeneerd mensen konden kijken.
We zijn niet bij de watervallen geweest. Niet alleen omdat we er geen zin in hadden, maar Edwin kwam erachter dat de entree € 40,00 per persoon (!) was. Nu vind ik het absoluut niet erg om geld uit te geven, maar dit vond ik zelfs absurd!

Het weer zat mee, we hebben 1 dag regen en onweer gehad. Die dag hebben we op de veranda doorgebracht met een paar drommelsessies tussendoor. Het getik van de regen op het dak en het gerommel van het onweer was onbeschrijflijk fantastisch.
We hebben elke dag heerlijk gezwommen en ook hadden we een kleine digitale detox. ’s Ochtends tijdens de koffie even dom scrollen en als we naar het zwembad gingen bleven onze telefoons in de hut. Wat een zaligheid wat dat! Het is dan geestig om te zien hoe iedereen vergroeid is met zijn/haar/hen mobiel, bij het zwembad zagen we bijna alleen maar croissantjes. Ook wel mensen die aan het lezen waren, maar die waren in de minderheid.
De zee was fantastisch! Kraakhelder water en een uitstekende temperatuur. Het strand was een treurig kiezelstrookje, zou daar niet graag op mijn handdoekje willen liggen. Dus ook onze aangeschafte waterschoentjes kwamen goed van pas. Inmiddels liggen die dingen in de kliko, ze kunnen blijkbaar niet in de wasmachine…

De terugweg verliep wederom vlekkeloos, dit keer gingen we wel door de Karawankentunnel 😉 Ik vond dat de rit veel te snel voorbij was, die had wel 1800 km langer mogen zijn.

Inmiddels zijn we alweer 1,5 week aan het werk en terug in het ritme. Toch wel blij om weer lekker buiten te kunnen slapen en om de kudde te knuffelen!
Wel zijn we heel voorzichtig aan het nadenken over een volgende vakantie; rondreis Sardinië en Corsica of misschien weer naar een zonzeker all-inclusive resort?