ADHoeDan

05.12.2023

Autorijden | Frustraties | ADHD

Ik wilde eigenlijk maar 4 zinnen besteden aan de introductie. Dat is (uiteraard) mislukt. Want ik moet eigenlijk gewoon mijn frustratie kwijt over allerhande kwesties in het verkeer. Waarom? Ik heb een eigen site waarbij ik zelf mag bepalen waar ik over schrijf, dus ‘om toch’. Oké, misschien ook wel een beetje om een beetje stoom af te blazen. Dan hoef ik dat straks niet in de avondspits te doen.
Gezien de ergernissen is dit Schrijfsel nog langer geworden dan je gewend bent. Er is zoveel om over te schrijven en nadat ik klaar was bedacht ik mij dat ik eigenlijk nog meer wilde delen. Mocht de emmer overstromen, dan kan er altijd nog een tweede (of derde, vierde, vijfde…) deel komen.

Een paar voorbeelden die mateloos irriteren: 

- Niet optimaal gebruik maken van alle rijstroken (middenbaanplakkers);
- Geen gebruik maken van knipperlichten of nog erger: knippertje aan en gaan;
- Inhaalkrummelaars met bijhorende inhaalkrummelacties (zondagsrijders);
- Haast hebben in een drukke ochtend- of avondspits met bijbehorende hufterige acties;
- Ritsweigeraars;
- FOMO’s (Fear Of Missing Out-ers oftewel: telefooninhandrijders).

Misschien denk je nu dat je op de verkeerde site bent beland, want wat heeft autorijden met ADHD (en vice versa) te maken? Nou, meer dan je denkt. Omdat je op mijn site bent ga ik er hoopvol van uit dat je weet wat ADHD inhoudt. Probeer nu een aantal kenmerken van ADHD te visualiseren in het verkeer. Iets met chaos, gebrek aan concentratie, teveel aan en in je hoofd hebben, niet lang kunnen stilzitten, veel te hard rijden, etc. Gelukkig voor mij (en de rest van het verkeer) gebruik ik medicijnen en qua autorijden is het een wereld van verschil. Zonder medicatie rij ik standaard veel (en veel) te hard, rij ik agressiever en is mijn lontje zo kort dat je ‘m bijna niet ziet. Kortom, dan ben ik bijna een verkeershufterin. Met medicatie ben ik echter een nog betere bestuurder dan ik al ben. Er is wel een kanttekening: officieel mag ik met medicijnen (meer concreet: dexamfetamine) niet autorijden. Als ik namelijk aan de kant worden gezet en er wordt een speekseltest ingezet, dan is de uitslag positief en volgt er verder onderzoek met al dan niet een strafproces en/of invordering van mijn gekoesterde roze pasje. Met standaard een leeg medicijndoosje in de auto zou ik een en ander goed kunnen verklaren. Anderzijds is het natuurlijk ook zo dat de veldwachters je alleen onderwerpen aan een speekseltekst als het vermoeden bestaat dat er drugs in het spel zijn. Dat vermoeden kunnen ze alleen maar hebben als dat af te leiden is aan de rijstijl. Maar zonder medicatie zou mijn speekseltest negatief zijn en met medicatie in mijn lijf rij ik nagenoeg superieur en zouden de veldwachters geen aanleiding kunnen hebben voor een speekseltest. Volg je het nog? Ik zou er bijna een infochart van kunnen maken.
De Nederlandse Wetgeving rammelt hier en daar een beetje. Maar goed, de overheid betuttelt nou eenmaal graag, dus heel verrassend is het niet.

De lijst met mijn irritaties betreffende andere weggebruikers is nagenoeg eindeloos, maar komt niet geheel overeen landelijke lijstjes.
Allereerst is het interessant om te weten dat in het lijstje met de grootste ergernissen in het verkeer de bumperklevers na vele jaren nog altijd met stip op 1 staan, al komen de FOMO’s met rasse schreden dichterbij. Bij mij staan op eenzame hoogte de middenbaanplakkers. Echt, godnondeju! Wat doen die mensen daar? OPHOEREN! Waarschijnlijk hebben ze last van zonde nummer 7 en kost het teveel moeite om naar rechts te gaan. Nog erger is het als ze 98 km/u op de teller rijden en vervolgens heel verontwaardigd gaan kijken als ik ze rechts inhaal. Rechts inhalen is ook een ergernis bij vele automobilisten. Ik denk dat het goed is dat ze dan aan wat zelfreflectie doen, het is namelijk hun eigen schuld dat ik ze rechts inhaal. Wanneer je onder de maximumsnelheid rijdt dat heb je werkelijk niets te zoeken op de midden- of linkerrijstrook. Daarnaast merk ik dat er automobilisten zijn die denken dat een geopende spitsstrook een enge ziekte bevat, deze wordt angstvallig vermeden. Ter info: als het matrixbord boven de rijbaan (spitsstrook) een groene pijl bevat dan mag en moet je daar rijden. Spitsstroken bestaan al sinds 1996 en toen mocht ik nog niet eens autorijden. Het gros van de boomers gaat dus niet mee met de tijd en zijn zij eigenlijk de groep die beter zou moeten weten. Afgezien van spitsstroken voegt voornoemde kudde doorgaans te langzaam in op de snelweg (gemiddeld 60 km/u), blijven ze vervolgens ruim onder de maximumsnelheid, halen ze niet vlot in en zitten ze zo verkrampt achter het stuur dat het lijkt alsof autorijden de engste ervaring van hun leven is.
Tot grote frustratie ben ik zelf altijd de dupe van de middenbaanplakkers. Zelf rij ik zoveel mogelijk rechts, maar vervolgens rij je jezelf klem en ben ik degene die achter een vrachtwagen hangt. Daar zie ik dan weer het positieve van in: in een file is de meest rechterbaan het snelst en achter een vrachtwagen is het goed toeven in Polly (koosnaampje voor mijn auto), zeker voor het verbruik.
Wat menig automobilist ook vaak angstaanjagend vindt is wanneer het regent. Zeker de combinatie regen en schemering/donker zijn funest. Men stopt massaal met fatsoenlijk autorijden. Ja, je moet je snelheid aanpassen en afstand bewaren. Maar dat houdt niet in dat we massaal bovenop de rem moeten gaan staan met alle gevolgen van dien (jubelende marsmannetjes: “We gaan naar de hoeren!”). Regen brengt mij dan ook op herfstige en winterse omstandigheden; beslagen of bevroren ramen waardoor het zicht minimaal is. Ik hoop oprecht dat dat soort mensen keihard door een veldwachter op de bon worden geslingerd. Voor die eikels heb ik maar 1 tip: koop een EV en klimatiseer voor je de weg op gaat!
Over minimaal zicht gesproken. Wat mankeert er aan al die mensen die pontificaal een mobiel op de voorruit hebben geplakt? Als je dan al niets ziet vanwege een beslagen ruit is zo’n mobiel op je voorruit helemaal van de zotte. Hetzelfde geldt voor allerhande zaken aan de binnenspiegel: van dobbelstenen tot zo’n geurend dennenboompje. Om maar even in mijn eigen termen te blijven, ik vind het tranentrekkend treurig.

Ritsweigeraars. Begrijp je wat ik bedoel of heeft het nog enige uitleg nodig? Ik hoop dat we allemaal hebben geleerd dat je het asfalt zoveel mogelijk moet benutten, het ligt er immers niet voor niets. Tegenwoordig ben je uitschot als je al het asfalt benut en op het laatste moment gaat invoegen. Ik schets even een voorbeeld:
Dinsdagochtend, 7.45 uur. Ik rij op de A30 van Ede naar Barneveld en moet naar Amsterdam. Dat houdt in dat ik dan moet invoegen op de A1. De dag en het tijdstip verraden al dat het dan behoorlijk druk is op de weg. Ik zie dat de doseerlichten hun werk doen en dat scheelt al enorm. Vervolgens komt er een invoegstrook van ongeveer een kilometer lang. Eigenlijk is het ook een uitvoegstrook, want even verderop is VZP Uilengoor.
De file op de invoegstrook ontstaat omdat de meerderheid wil invoegen op de A1 zodra de blokmarkering begint. Het liefst zouden ze hun voertuig over de dubbele doorgetrokken streep gooien, zeker als er een gaatje is om in te voegen. Ik rij vervolgens tot het einde van invoegstrook en wil dan invoegen. Maar helaas, er zijn ritsweigeraars op het asfalt. Dan zit er zo’n zielige Gerda in een Kia Picanto mij giftig aan te kijken. Zij is blijkbaar van mening dat ik al veel eerder had moeten invoegen en dat zij al langer in de file staat. Kortom, ze vind mij asociaal en schuift haar Picanto zo ongeveer in de kofferbak van haar voorganger. Ik ben niet bang aangelegd en laat mij door Gerda niet intimideren. Ik zet mijn Polly gewoon tussen haar en de voorganger.
Men begrijpt gewoon echt niet dat de file sneller oplost als iedereen fatsoenlijk kan ritsen. Een zelfde situatie als hierboven is ook aan de orde van de A2 naar de A12, bij Utrecht. Ook al sta ik al een half uur nagenoeg stil, ik laat altijd een autolengte tussen mij en mijn voorganger. En als het betekend dat ik 2 auto’s voor moet laten dan doe ik dat. Meestal ter irritatie van mijn achterligger die vaak angstvallig nog dichter achter mij gaat rijden, want stel je voor dat je een auto voor moet laten. De horror! Ik doe het dan ook vaak expres. Lekker puh!

In principe zijn alle auto’s standaard voorzien van knipperlichten, al lijkt het dat het bij sommige merken/modellen een optie is. Voor zover ik het kan beoordelen gebruikt 95% van de rijders de knippetjes daadwerkelijk, chapeau! Maar dus niet alle automobilisten weten ze te vinden. Of ze vinden ze wel, maar worden ze niet op de juiste manier gebruikt.
Ze zijn essentieel als het gaat om communicatie. Verlaat je een rotonde? Knippertje aan. Wissel je van rijstrook? Knippertje aan. Helaas gaat het vaker niet goed dan wel. Knipperlichten die niet worden ingezet bij het verlaten van de rotonde is inmiddels, hoe treurig, de standaard. En nee, je hoort niet je knipperlicht aan te zetten als je de rotonde driekwart neemt. Doe je dat wel dan is het enige goede om de knipper voordat je de rotonde oprijdt aan te zetten en op de rotonde zelf weer uit. Laat gewoon weten aan de andere weggebruikers dat je de rotonde gaat verlaten zodat andere mensen niet onnodig staan te wachten.
Een mogelijk nog grotere ergernis (kan dat? Jazeker!) is het nieuwste fenomeen van het afgelopen jaar: op de snelweg willen wisselen van rijstrook en dan is het knippertje aan en gaan. Of knippertje helemaal niet aan en gaan.
We hebben allemaal het volgende geleerd: knipperlicht aan, binnenspiegel, buitenspiegel, dode hoek en als het kan mag je een baan opschuiven.
Als men dan is gewisseld van rijstrook dan zou ik hierbij nog een gratis tip willen geven: haal een beetje vlot in. Je hoeft niet met 140 km/u in t halen, maar je wordt echt niet bekeurd als je even met 110  gaat inhalen. Het zijn vooral de boomers (c.q. Henk en Gerda) die blijkbaar alle tijd van de wereld hebben om bij voorkeur in de spits met 102 km/u in te halen. Ze leven ervoor om het leven van de werkende mens te verprutsen met hun inhaalkrummelacties.

Als laatste nog heel even over de verkeershufters- en hufterinnen. Daarbij moet ik wel bekennen dat ik mij soms ook echt wel als een hufterin gedraag. Die schuld schuif ik heel makkelijk in de schoenen van middenbaanplakkers, ritsweigeraars en ander kutvolk dat niet weet hoe het hoort. Ja, ook ik rij standaard te hard. Als het druk is dan is dat vaak niet mogelijk en hou ik zelf een snelheid aan van maximaal 114 km/u. Buiten drukte om is het een ander verhaal en probeer ik onder de 20 km/u te hard te blijven gezien de hoogte van de bekeuring. Dat is verdraaid lastig kan ik je vertellen.
Als het gaat om hufterig gedrag ben ik niet te beroerd om andere weggebruikers die niet weten hoe het hoort van de weg te schoffelen. Ik haal gerust rechts in, maar dan wel in combinatie met het toewerpen van een dodelijke blik of even een handgebaar waarmee ik ze uitnodig om ook gezellig helemaal rechts te gaan rijden. Als ik niet rechts inhaal dan wil ik ook nog wel eens om de plakker heen hoeken en met uitvoerig gebruik van knipperlichten weer helemaal naar rechts te gaan. Ik word oprecht blij als de hint wordt begrepen.

Ik vind echt dat er veel meer aandacht moet worden besteed aan een rechtsrijden-campagne of zichtsbelemmerende zaken. Ik bejubel de zogenaamde MONO-camera’s om FOMO’s te betrappen, maar wat mij betreft trekken de veldwachters alle automobilisten die niet kunnen rijden of wars zijn van enige normen en waarden van mijn geliefde asfalt af. Ophoeren met al die sukkels en sukkelinnen, dan houden we het tenminste gezellig op de weg.